Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0358

wać; przen okrzesywać, poprawiać.

Pociądzać, pociążać kogo czym albo w czym: zająć, zagrabić komu co, fantować, tradować kogo.

Pociąg, w znacz 1) dalszy ciąg; 2) wymaganie po kim; ciężar, powinność; 3) zaprząg, sprzężaj.

Pociążny, ciężący, zbyt ciężki, uciążliwy.

Pocich, cisza, cichość.

Pociem, ciemność, mrok, cień.

Pocienie (zam. podsienie), buduarek przy wejściu do sieni.

Pocień, p. Pociem.

Pociepić, zaćmić, zamroczyć.

Pociesować, pociosać.

Pocieszliwy, pocieszny, pocieszający.

Pocieszywać, pocieszać, utulać.

Pocieść, jeden teść w stosunku do drugiego, ojciec żony w stosunku do ojca męża, i odwrotnie.

Pocięg, pieniądze, fundusz.

Pocięgać, pocięgować, pociągać.

Pociężny, p. Pociążny.

Pocinek, utarczka, walka na miecze, szermierka.

Pociosać, w znacz. poprawić, ogładzić, okrzesać.

Pociot, mąż ciotki, wuj.

Pociotek, daleki krewny.

Pociotka, żona wuja, wujenka.

Pociskny, pociskowy.

Pociszy, pocichu

Pocliwy, p. Poczliwy.

Pocupkać, postukać.

Pocrzebizna, p. Potrzebizna.

Pocz, poco, naco, dlaczego.

Poczestka, cześć, zaszczyt

Począteczny, początny, początkowy, pierwotny.

Poczciciel, czciciel, wielbiciel.

Poczcić, w znacz poczytać, uważać, wziąć za kogo, za co, policzyć.

Poczcik, mały poczet.

Poczciony, poczytny, wzięty, uważany za kogo, za co.

Poczciwe, należyte, odpowiednie.

Poczciwość, w znacz. 1)