Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0368

wić; 4) uprawić, zaprawić do pewnego stopnia.

Podprosić, wyprosić, uprosić pokryjomu.

Podpućwieki, podszewka.

Podpyrgiwać, podskakiwać.

Podrapieżyć, porabować.

Podrazić sobie, podchmielić sobie.

Podrąbić, podrąbać, podciąć.

Po dróbce, po trosze, po mału.

Podrucznik, hołdownik.

Podrug, komorne.

Podrum, podruna, piwnica, loch.

Podruzgać, podruzgotać, porozbijać, potłuc na kawałki.

Podrużnik, mieszkający na komornym.

Podrużyć komu, okazać się przyjaznym, usłużyć.

Podrzepielić sobie, podchmielić sobie.

Podrzędca, podrzędcy, podrządca, zastępca rządcy.

Podrzędnica, istota podrzędna.

Podrzucić, podrzucać, w znacz. 1) poddać, uczynić podległym; 2) przyrzucić, dorzucić, dołożyć.

Podrzutność, uległość, służalczość, płaszczenie się.

Podrzutny, podrzucony, podłożony, apokryficzny.

Podrzytek, pośladek.

Podsada, 1) podsadzenie; podkład; 2) podstawa, fundament; 3) zasadzka, pułapka, podejście.

Podsadek, wieśniak nie mający własnej chaty, komornik.

Podsadlić, podsadlać, zaprawić sadłem.

Podsandek, podsądek, podsędek, zastępca sędziego.

Podsiąść, podsieść, podsiadać, 1) usiąść przy kim, przysiąść się; 2) wyprzeć kogo ze stanowiska, odsadzić kogo od czego. P. się, podsunąć się, przybliżyć się.

Podsiębitka, podsiębicie, strop, sufit.

Podskacić, podłożyć ognia.

Podskubanka, suknia krótka.