Pogłowie, 1) pewna liczba głów, osób; ludność, mieszkańcy; 2) płeć, rodzaj, ród; 3) pogłówne, podatek od każdej głowy.
Pogłóść, p. pogłodać.
Pogłówczyzna, pogłówszczyzna, 1) p. Główczyzna; 2) pogłówne, podatek od każdej głowy.
Pogłówek, uderzenie w głowę.
Pogłytać, pożerać, połykać.
Pogoda, w znacz. sposobność, pora stosowna, chwila sprzyjająca.
Pogodny, w znacz. dogodny, stosowny, odpowiedni, nadarzający się.
Pogodzić, w znacz. 1) robić pogodnym; 2) P. komu, czemu, zaradzić, zapobiec, pomóc; 3) P. się, wypogodzić się.
Pogon, pogonia, pogoń.
Pogonić, dopędzić, ująć (np. zbiega).
Pogoniec, poganiacz.
Pogonka, naganka.
Pogonny, 1) gończy, w pogoń wysłany; 2) poganiany, gnany, pędzony.
Pogoń, w znacz. 1) gonitwa, wyścigi; 2) powinność ścigania zbiegów i złoczyńców; 3) kometa.
Pogońca, doganiacz, dojeżdżacz.
Pogorcha, 1) zgorszenie, 2) gorszyciel.
Pogorek, pagórek.
Pogorewać (częstotl. od pogorzeć), stawać się pastwą płomieni, palić się, gorzeć po kolei; niszczeć, tracić wskutek pożaru.
Pogorszenie, zgorszenie, zły przykład.
Pogorszyć, w znacz. zgorszyć, popsuć moralnie, dać zły przykład.
Pogorywać, p. pogorewać.
Pogorzela, pogorzelina, 1) pogorzel, pożar, pożoga; 2) pogorzelisko.
Pogorzenie, pożar, pożoga.
Pogotowie, 1) na pogotowiu, w pogotowiu, w gotowości; 2) szybko, prędko; łatwo, snadnie; 3) a cóż dopiero, osobliwie, szczególnie, tym bardziej.
Pogotowiu, 1) zatym,
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0373
Ta strona została uwierzytelniona.