Pokajanie, żal, skrucha, pokuta.
Pokajany, skruszony, nawrócony.
Pokajnica, żałobnica, płaczka.
Pokalić, pokalać, splamić, zabrudzić, zanieczyścić.
Pokał, p. Bokał.
Pokamienić, wyłożyć kamieniami. pobrukować.
Pokanie, p. Pokajanie.
Pokarać kogo z czego, oskarżyć kogo o co, zarzucić komu co, dowieść komu czego.
Pokarm, w znacz. popas, miejsce popasania koni w drodze.
Pokarmia, żywność do mowa, zapasy domowe.
Pokarmiać, pokarmować, w znacz. popaść, popasać w drodze. P. się, posilać się.
Pokarny, 1) zasługujący na kare, karygodny; 2) przykładnie karzący; 3) karny, kryminalny.
Pokartować, ukartować, uplanować.
Pokaszać, p. Pokoszać.
Pokaszczać, pokostować, powlekać pokostem.
Pokawić, pokawić się, 1) pomylić się, poszkapić się, palnąć głupstwz; 2) popsuć, pobałamucić, pokrzyżować, pomieszać.
Pokazałość, 1) okazałość, pokaźność; 2) pozór, złudzenie; 3) pojęcie, wyobrażenie.
Pokazały, 1) okazały, pokaźny, 2) pozorny, ułudny.
Pokazanie, odsłona, scena w sztuce teatralnej.
Pokazić, 1) popsuć, pomarnować, poniszczyć; 2) przekupić; 3) odrzucić (świadków).
Pokaźnić, skarać, zgromić.
Pokaźnienie, karność.
Pokaźń, ukaranie.
Pokątnik, 1) człowiek kryjący się po kątach; 2) podmawiacz, zausznik.
Pokątny, w znacz. kątowy, węgielny.
Pokęsić, pokąsać, poodgryzać.
Poki, poko, póki, dopóki, dokąd.
Pokiel, pokiela, pokla, p. Poki.
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0377
Ta strona została uwierzytelniona.
