Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0387

pomykalny, przesuwalny, ruchomy; 2) posunięty, podeszły.

Pomknąć, pomykać, w wyr. P. dalej sprawę, przenieść ją do wyższej instancji, zaapelować; P. czego, poprowadzić dalej, rozszerzyć; P. czasu, terminu i t. p., odwlec, przedłużyć, odroczyć; P. się, pospieszyć się, uciec; zdarzyć się, poszczęścić się; P. się do czego, dążyć, ubiegać się.

Pomknienie roku, odroczenie sprawy.

Pomłodszy, młodszy.

Pomłoska (czesk.), słodycz, przysmak.

Pomłożyć, pomroczyć.

Pomłótny, obfity w ziarno, omłotny.

Pomniony, pamiętany, pamiętny.

Pomnożenie, rozwój, postęp.

Pomnożyć, w znacz. porodzić, wydać na świat.

Pomnóżca, pomnożyciel.

Pomocen, pomocny.

Pomoceństwo, pomoc.

Pomorańcza, pomarańcza.

Pomort, dawny instrument dęty, o grubym głosie, fagot.

Pomorzyć, zgładzić ze świata.

Pomoskwić, zruszczyć.

Pomosta, pomoszczenie, pomost, podłoga.

Pomowa, 1) posądzenie, obmowa, potwarz; 2) oskarżenie, obwinienie.

Pomowisko, przymówka, przygryzka.

Pomóc, pomagać, 1) komu czego, pomóc komu w czym, być czyim wspólnikiem, uczestnikiem w czym. P. komu życia, żyć z kim, być mu towarzyszem życia; P. komu prawa, poprzeć czyje prawo, przyznać komu prawo; 2) P. za kim, za czym, stać przy nim, trzymać za kim stronę, popierać kogo; P. komu z czego, wybawić, wyrwać, ocalić.

Pomówiciel, obmówca, oszczerca, oskarżyciel.

Pomówić, pomawiać, 1) rozpuścić wieść, nagadać; 2) P. kogo o co albo w czym, posądzić,