Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0412

Potworny, podwójny, dwojaki.

Potworzy, potworny.

Potychmiast, potąd.

Potycz, potycze, tyka, żerdź do osaczenia wielkich sieci; przen. sidła, sieci, zasadzka.

Potyczek, pomyłka w powtarzaniu roty przysięgi.

Potyk, patyk.

Potyka, potyczka.

Potykacz, walczący w potyczce.

Potykać, zarzucać, obwiniać.

Potykiwacz, tykający.

Potykiwać, tykać, mówić «ty».

Potyrać, p. Poturać.

Potyrcze, p. Potorocza.

Poufać, 1) komu czego, powierzyć, powiedzieć w zaufaniu; 2) P. komu, czemu, zaufać komu, położyć w kim ufność, spuścić się na kogo, na co. P. się komu, powierzyć się, polecić się.

Poufała, poufnica.

Poufawać, poufywać, (niedok. od Poufać).

Pouka, nauka, napomnienie, przestroga.

Powa, pójdźwa, pójdźmy.

Powab, powaba, 1) powab, 2) wabienie, zachęta.

Powabiciel, powabnik, powabiający; prowokator.

Powabka, 1) powab; 2) wyzwanie na pojedynek.

Powagę czynić, dać komu, upoważnić go.

Pował, 1) Powalenie, przen. pobicie, pogrom, na P., pokotem, pomostem; stosami, stertami, słać się P-em, uniżać się przed kim; 2) przestrzeń, rozłoga.

Powała, zawalenie.

Powałka, gniotka chleba, bułka, kołaczyk.

Powarz (powar+z), powróz.

Powasku, po waszemu.

Poważcze, opłata od wagi, wagowe.

Poważenie, 1) powaga, znaczenie, wziętość; 2) poważanie.

Poważny, w znacz. godzien poważania, czcigodny, szanowny, szanowany.

Poważyć, poważać, w zn. 1) rozważyć, zważyć,