Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0425

Praszczur, praprawnuk. P.-rzę, praprawnuczę.

Praszół, p. Prasoł.

Praśnica, p. Przaśnica.

Prawda, 1) prawość, sprawiedliwość, cnota; 2) słuszność; 3) obietnica.

Prawdować się, dowodzić sobie prawdy.

Prawdzlc, prawdomówca.

Prawdzić, sprawdzać.

Prawdziwy, w znacz. 1) naturalny, niewymuszony, szczery, wylany, prawdomówny; 2) prawy, sprawiedliwy, uczciwy, zacny.

Prawić, w znacz. prawować, procesować, poszukiwać sądownie.

Prawidlnik, zbiór prawideł, ustaw; regulamin; księga kanonów.

Prawidlny, prawidłowy.

Prawidło, w znacz. gaduła.

Prawie, w znacz. 1) prawdziwie; 2) w sam raz, w miarę, akurat, jak potrzeba, właśnie; 3) zupełnie, całkiem, zgoła; 4) istotnie, rzeczywiście, naprawdę.

Prawiec, prawa ręka, prawa strona.

Prawiek, czasy odwieczne.

Prawizna, to, co się prawem należy, co prawo przepisuje.

Prawnęk, prawnuk.

Prawnęka, prawnęczka, prawnuczka.

Prawnica, ozdoba prawicy, naramiennik, manela.

Prawo, w znacz. 1) sąd, trybunał; juryzdykcja; sądownictwo; 2) proces, dochodzenie sądowe; 3) obowiązek, powinność; P. przewieść, wygrać sprawę sądową. P. z kim używać, procesować się; na gorącym P.-wie, na gorącym uczynku.

Prawobojny, bojący się prawa, szanujący prawo.

Prawobrońca, 1) obrońca prawa; 2) adwokat, rzecznik, obrońca.

Prawoczesny, w porę przybywający, wczesny, rychły.

Prawoduszny, prostoduszny, szczery, prawego charakteru.

Prawokaźca, gwałciciel prawa.