Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0437

Przecywiać się, sprzeciwiać się.

Przecz, przez co, dlaczego, na co, w jakim celu? ni przecz, ni zacz, bez żadnego powodu, bez przyczyny; nie P., nie dla czego innego; w p., wpoprzek.

Przecza, spór, sprzeczka, przeciwieństwo.

Przeczać się, sprzeczać się.

Przeczcić, (czci, czedł), przeczytać.

Przeczcić kogo, oddać cześć, uczcić.

Przeczedszy, przeczytawszy.

Przeczekać, w znacz. doczekać się.

Przeczerp, rzecz bardzo wyczerpana, umniejszona.

Przecześć, przeczytać.

Przeczka, sprzeczka.

Przeczliwość, 1) skłonność do sprzeczania się; 2) spór, sprzeczka.

Przeczliwy, lubiący się sprzeczać, sprzeczny.

Przecznik, przedmiot, pojęcie, będące przeczeniem czego.

Przeczny, 1) sprzeczny, oporny; 2) poprzeczny.

Przeczos, obtarcie.

Przeczworzyć, podzielić na cztery części.

Przeczyć, 1) iść w skos, orać grunt wpoprzek; 2) nie uznawać.

Przeczypnąć, usiąść po turecku, podłożywszy nogę pod nogę; przykucnąć.

Przeczyść, przećcić, przecześć (-czetł), przeczytać.

Przeć, (przy, przał), przeczyć, zapierać. P. się, zapierać się, wypierać się.

Przeć, preć, (przeje, przał), 1) cisnąć, tłoczyć, napierać; 2) psuć się, gnić; 3) gotować się, warzyć się w naczyniu zamkniętym, parzyć, prażyć, palić. P. się, spierać się, prawować się.

Przeć, (przeszedł, przejdzie), przejść.

Przeć, 1) przez ciebie, dla ciebie; 2) przecież.

Przećcić, przeczytać.

Przed (z 6 przyp.), w zn. za, dla, z powodu (o