Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0470

Przodek, przód, 1) początek pochodzenia; 2) pierwsze miejsce, pierwszeństwo, przewaga; z przodku, z początku, najpierw; 3) P. wódki, pierwszy, początkowy wyskok.

Przodek, (-ka, -kowie), 1) poprzednik (na urzędzie); 2) założyciel, fundator (Jezus, przodek wiary).

Przodkowie, głównie, przedewszystkiem.

Przodkowny, główny, naczelny, pryncypalny.

Przodkowo, pierwotnie, z początku, wprzód.

Przodojezdny, przodojeżdży, jadący przodem, poprzedzający.

Przodownik, żołnierz z awangardy.

Przodowy, przedni, frontowy.

Przodziu, wprzód.

Przosić, prosić.

Przozny, próżny.

Przód, wprzód, na przodzie, z przodu; przodem, z góry (płacić); P. kogo, P. co, przed kogo, przed co.

Przódki, przed, naprzód, przodem.

Przódziej, wprzód.

Prztyknąć na kogo, oburknąć się, fuknąć, dmuchnąć mu pod nos.

Przusła, część ciała między dwiema pachwinami, niższy żołądek.

Przybaczać, przybaczyć, przypominać.

Przybaczenie, nieuwaga, roztargnienie.

Przybadać, przynaglać, przyciskać.

Przybawiać, przybawić, przywabiać. Przybawiać się, 1) obawiać się; P. się czego, nabawiać się; 2) zjawiać się, przybywać.

Przybeczeć czego, przypłacić, przycierpieć za co, pożałować, odpokutować.

Przybierać, przybrać w co, zaopatrzyć; P. czego, przykracać, powściągać.

Przybieżeć, przybiec.

Przybijać, przybić nawy do brzegu, P. się do brzegu, przybić, przypłynąć, zawinąć do brzegu.