Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0485

Przyrwać kogo, 1) skrzywdzić, złupić; 2) szarpnąć, naderwać.

Przyryżać, przyrżeć, odzywać się rżeniem.

Przyrzazować, przycinać.

Przyrządzić, przyrządzać, rządzić, administrować; zaopatrzyć, P. kogo na co, namówić, podbechtać, podbudzać; P. się, przysposocić się.

Przyrzec co, zapewnić, wziąć na siebie odpowiedzialność, ręczyć.

Przyrzecze, rzeczna przystań.

Przyrzecznik, przysiążnik, 1) przyrzekający; poręczyciel; 2) przysięgły, ławnik sądowy.

Przyrzeszać, przyrzesić, przyłączyć.

Przyrzucać, 1) odrzucać; 2) przyszywać; 3) przeznaczać, wyznaczać; P. się, przyodziać się; udzielić się (o chorobie).

Przyrzutny, dodatkowy, poboczny, niestały; zaraźliwy.

Przysad, przysada, 1) przydatek; 2) przyprawa, przymieszanie; 3) przymieszka, stop, aljaż; 4) niepotrzebna ozdoba; 5) kwiecistość, błyskotliwość, ułomność, wada; 6) przypadłość, przymiot przypadkowy, właściwość, cecha; 7) przesada; 8) podejście, podstęp; 9) potrzask, pułapka.

Przysadnik, p. Przysądnik.

Przysadny, dodatkowy; przesadny, wymuszony, sztuczny.

Przysadzić co czym, przyprawić; P. się, przytulić się; P. się kogo, przyrównać się do kogo.

Przysapki, sapanie.

Przysąd, 1) przysądzenie, wyrok na czyją korzyść; 2) nagroda za pracę sądzenia; 3) prawo czyjeś; 4) magistratura miasta, okrąg sądowy.

Przysądnik, asesor sądowy.

Przysądzony, narzeczony.

Przysęd, p. Przysąd.

Przysiadek, miejsce zasadzki, zasadzka.

Przysiążnikowy, przysiężniczy.