Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0502

Rezerwata, wyłączenie niektórych spraw z programu uchwał sejmowych.

Rezolucja, odwilż, słota, roztopy.

Rezolut, człowiek odważny, stanowczy.

Rezoluta, rezolutność, stanowczość, odwaga.

Rezon, gawęda, rozprawa.

Rezumować, rozumować, rozbierać rozumem, rezonować.

Rezuwita, dowcipny, śmiały.

Rezygnacja, w daw. prawie: oddanie dóbr nowemu właścicielowi.

Rezyka, w wyr. 1) być pod R-ą, być podchmielonym, 2) przypadek.

Rezypiscencja, żal, skrucha, pokuta.

Reż (rży), żyto.

Rębnia, rąbanina, trzebież lasów.

Ręby, szaty kobiece.

Ręcznica, cyfra.

Ręczny, zręczny, zdatny, biegły.

Ręczyć 1) pożyczać, kredytować; 2) R. kogo, ręcząc zastępować kogo; R. się powodzić się, szczęścić się.

Rędzina, tłusty, tęgi grunt, pole urodzajne.

Ręka 1) w wyr.: dać na co rękę; wziąć w czym udział, przyczynić się; po ręce, zręcznie, poręcznie, po myśli, w porę, w sam raz; paść na rękę, udać się szczęśliwie; iść dobrą ręką, powodzić się; ręką czynić, pojedynkować się; przez ręce dać, przez trzecią osobę; 2) przemoc, siła, władza, zwierzchność, wpływ, posiadanie; 3) energja, praca, pilność, staranie; 4) pomoc, zasiłek, dar; R. umarła, zmarły właściciel dziedzictwa; 5) poręka, rękojmia.

Rękawica w wyr.: 1) dać R-ę, wydać ułaskawienie, amnestję, przebaczyć; 2) ubrać się w R-ę, wziąć łapówkę.

Rękność, pokrewieństwo.

Rękodajny, 1) zgodzony, zamówiony, zobowiązany; 2) podaniem ręki obowiązany; R. sługa,