Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0519

Rozprawa, 1) sprawa, obrady; 2) osnowa, wyłuszczenie, wykład; 3) interes; 4) roztropność; R. wojenna, bitwa.

Rozprawca, 1) wykładacz, objaśniacz, tłomacz; 2) pośrednik, pojednawca.

Rozprawiać, rozprawić, w znacz. 1) uporządkować, urządzać, rozporządzać; 2) rozsyłać, wyprawiać; 3) rozpościerać, wyrównywać; 4) rozmieszczać, rozdzielać; 5) obdzielać, opatrywać; 6) rozcieńczać, rozbierać; R. się, wytłomaczyć się, usprawiedliwiać się, wziąć rozwód.

Rozprawować, p. Rozprawiać.

Rozprawy, 1) lubiący rozprawiać, gadatliwy; 2) niedługo się namyślający, rezolutny, bystry.

Rozproch, rozproszka, rozproszenie, rozsypka.

Rozprostrzać, rozpostrzeć.

Rozproszca, rozproszyciel

Rozproszeniec, rozbitek, niedobitek, tułacz.

Rozprosznie, tu i owdzie, nie razem, oddzielnie.

Rozprościć, rozprostować.

Rozprowadzić, rozebrać, pokrajać, rozpędzić; R. się, rozejść się, rozluźnić się.

Rozprówać, rozparać, rozdzielać, rozrywać, zrywać, rozstrzygać, udaremniać, unicestwiać.

Rozprządać, rozprzędać, rozprzęść, rozkręcać coś sprzędzonego albo skręconego, zamieniać na włókna, rozsnuć.

Rozprzestwarzać się, powiększać się, rozszerzać się.

Rozpuklina, skaza, szczelina, rozpadlina.

Rozpuknąć się, pęknąć, rozpaść się.

Rozpust, 1) rozpusta, swawola, nierząd; 2) rozwód; 3) roztwór.

Rozpuściny, rozpusta.

Rozputny, rozpustny.

Rozrabiać, 1) rozszerzać, rozwijać; 2) niszczyć, odrabiać.

Rozraczyć się, być gościnnym, hojnym.