Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0520

Rozrada, 1) odradzanie; 2) rząd, dział, klasa; 3) odmowa.

Rozradnik, ten, co odradza.

Rozradzać, rozradzić, odradzać, odwieźć od czego.

Rozraszczać, rozrościć, czynić rozrosłym, sprawiać rozrastanie się.

Rozrazić się, 1) rozbić się, rozranić się; 2) rozpaść się, zrysować się.

Rozrażać, rozrazić, 1) rozrzucać, tłuc, rozbijać; 2) pobudzać, jątrzyć.

Rozrębować, rozrąbywać.

Rozrochmanić się, stać się łaskawym, udobruchać się, złagodnieć.

Rozrodek, rozród, ród, plemię, potomstwo.

Rozrościć, p. Rozraszczać.

Rozród, 1) familja rozrodzona; 2) gienealogja.

Rozróg, rozróże, węzeł górski, w którym góry rozchodzą się.

Rozrównać się, odróżnić się, nie zgodzić się.

Rozróżniać, w znacz. różnić, waśnić, dzielić, rozłączać.

Rozruszać, rozruszyć, burzyć, niszczyć, niweczyć.

Rozruszny, rozrzutny, marnotrawny.

Rozrywać, w znacz. rozbierać, rozważać.

Rozrywka, w znacz. 1) przytomność umysłu, rozgarnienie, bystrość; 2) dowcip, zręczność; 3) rozwiązanie, wykład.

Rozrząd, rozporządzenie, porządek, ład.

Rozrządny, porządnie rozłożony, proporcjonalny.

Rozrząszyć, rozstrzępić.

Rozrzewnić, rozgniewać, rozdrażnić.

Rozrzewnienie, gniew.

Rozsada, w znacz. dział, podział, klasa, część gromady, osada.

Rozsąd, 1) sąd, wyrok; 2) rozum.

Rozsądca, rozsądnik, rozsądzający, rozeznawca sporu, sędzia.

Rozsądek, w znacz. 1) sąd, zdanie, wyrok, roztrzygnięcie; 2) znak, dowód.

Rozsądliwy, rozsądny.

Rozsądnik, rozsądzca, p. Rozsądca.