Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0525

Rożen, znak przy podejrzanym miejscu w książce.

Rożglić, rozpalić.

Ród dobydczy, bydło.

Róg, skrzydło wojska, flank.

Rówień, rówiennik, rówieśnik; równia, równego, takiego samego; niema mu w tem równia; nie miał równia swemu dowcipowi.

Równać komu, czemu, równać mu się.

Równia, ludzie równi komu, rówiennicy czyi.

Równo, równa siła; obaczywszy, że mu nie R., uciekł (że nie podoła).

Równogranna kość, kostkowata, os cuboideum.

Równoleg, równoodleg, linja równoległa, paralela.

Równoodleg, p. Równoleg.

Równowłajca, równowładca, posiadający z kim równą władzę

Równy, prosty, zwyczajny, mierny, niewybitny, błahy, pospolity; równa liczba = parzysta.

Rózny, różny.

Różaniec, różanka, ogród różany, kolor różowy, rumieniec.

Różniata, różność, różnica; niezgoda, spór, rozterka.

Różnie, odmiennie, inaczej.

Różnieć, stawać się różnym, niepodobnym.

Różnik, sprawca poróżnienia, kłótnik.

Różnina, miejsce różne, położenie odmienne; różnica.

Różniu, oddzielnie, po jednemu, po szczególe, na osobności.

Różno, oddzielnie, na osobności; różno iść od czego, iść odstrychnąwszy się, zerwawszy.

Różnobladły, różnoblady, blady w różnym stopniu.

Różnobożanin, różnowierca, inowierca.

Różnokręty, wijący się na różne sposoby, wężykowaty, gzygzakowaty: ścieżka różnokręta.

Różnoskład oddzielniczy, narząd ciała, jako złą-