Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0530

Rząsa, rzęsistość, obfitość.

Rzec: słowo rzeczone = przyrzeczone, uroczyste, stanowcze, solenne; R. kogo, czym, nazwać, mianować, przezwać; R. z kim, z czym, zrobić, począć, poradzić; nie wiedzieć, co z tym R.

Rzecz, mowa, język, przemowa, odezwą, opowiadanie, sposób mówienia, wymowa; nie R., nie przystoi, nie wypada, głupstwo; małą rzeczą, bez mała, tylko co nie... rzeczy cielesne, sprawa cielesna, stosunek płciowy; rzecz przyrodzona kobiet, miesiączka; R., ilość, liczba; trzymać kogo na rzeczy, łudzić go nadziejami; R. główna, sprawa kryminalna.

Rzecządz, wrzeciądz, łańcuch, kajdany.

Rzecznie, rzeczą samą, czynami, dowodnie, rzeczywiście.

Rzecznikować, występować w roli rzecznika.

Rzeczny, rzeczywisty, istotny, faktyczny, realny, dowodny.

Rzeczomówca, rzecznik, mówca, orator, obrońca, adwokat, orędownik.

Rzeczysko, rzeczyczko, dawne koryto rzeki.

Rzegotać, skrzeczeć.

Rzegotka, grzechotka, kołatka.

Rzek, zgłoska, sylaba.

Rzekać, mówić, mawiać.

Rzekotliwy, gadatliwy.

Rzektać skrzeczeć.

Rzemień, trzos, mieszek, kaleta.

Rzemiesło, p. Rzemięsło.

Rzemieślniczek, czeladnik rzemieślniczy.

Rzemieślniczyć, być rzemieślnikiem, zajmować się rzemiosłem.

Rzemieślnik, sprawca, autor czego.

Rzemięsło, rzemiesło, rzemiosło; robić R., trudnić się rzemiosłem.

Rzemięślnik, rzemięśnik, rzemieślnik.

Rzemięśnik, p. Rzemięślnik.

Rzeptać, szkalować.

Rzerzatek, węgiel martwy, żarzątek.