Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0532

Ta strona została uwierzytelniona.

Rzońca rządca.

Rzotchew, rzotchwa, rzodk ew.

Rzotchwa, p. Rzotchew.

Rzucić kogo przez nogę, obejść się z kim lekceważąco; R. kogo, dokąd, posłać pośpiesznie, pchnąć.

Rzuć, ryczeć.

Rzumpeza w kopalni, łopata do wybierania rzumpli, łyżka do wody szlamów.

Rzumpiarz, robotnik w kopalniach olkuskich, wybierający szlamy w płóczkach.

Rzumple, szlamy osadzające się w płóczkach.

Rzyć, tyłek, zadek.

Rzygać, rzygnąć, rzygnął, odbiło mu się.

Rzygliwy, któremu się ciągle odbija.

Rzysza, rzesza.

Rzytny, zadkowy, odbytowy, stolcowy.

Rża, rżenie.

Rżawa, wrzawa od rżenia końskiego.

Rżenica, źrenica.

S.


Sabastena p. Sebastena.

Sabelek, młody kur, kogucik.

Sać, ssać.

Sadelnik, Gryfnik, wędliniarz, masarz.

Sadniwy, mający rany od przetarcia.

Sadowić co na harc = wystawiać na harc, na sztych, narażać.

Sadowić się (o fusach) 1) osiadać, opadać; 2) upierać się, usadzać się, uwziąć się; Sadowi się, aby go zgubić; 3) albo Sadzić się, zasadzać się, gruntować się na czym, opierać się na czym.

Sadzawka, więzienie, areszt.

Sadzel, szodzel, 1) rana, guz, wrzód; 2) kryształek soli naciekowej.

Sadzić, 1) gniazdo = słać, budować; 2) co na co = dawać na zakład; ryzykować.

Sadzić, p. Sadowić się.