Samokupiec, samokupnik, monopolista w sprzedaży jakiego towaru, p. Jedynokupiec.
Samokupstwo, monopol w handlu.
Samoósmy, samoośm, sam z siedmiu innemi.
Samopiąt, samopięt, sam z czterema innemi, w pięcioro.
Samosiódm, sam z sześciu innemi, w siedmioro.
Samosiódmy, siódmy w gronie innych sześciu.
Samosłaniec, ńca, lm. ńcy, apostoł samozwańczy.
Samosłaństwo, posłannictwo samozwańcze.
Samostrzelnik, ten co robi samostrzały, łuki.
Samoszóst, sam z pięciu innemi, w sześcioro.
Samoszósty, szósty w gronie innych pięciu.
Samotrzynasty, trzynasty w gronie trzynastu.
Samowar, czerpak do przelewania wody z cystern do rur, nalewka.
Samowiarek, samowiernik, ten co na samej wierze (bez uczynków) zasadza zbawienie; pogardliwe przezwisko protestanta.
Samowlazły, wtręt, intruz, wdzierca, samozwaniec.
Sampierz, szampierz, sąpierz, współzawodnik, rywal, przeciwnik.
Samsiad, sąsiad.
Samsiek, sąsiek.
Samt, p. Samet.
Samten, ten tu.
San, zewsząd.
Sanny, tyczący ś. sań (wóz).
Santoska, dawna nazwa fuzji myśliwskiej.
Santuz, zamtuz, dom rozpusty, burdel.
Sap, 1) sapanie; 2) dąsy, gniew.
Sapić, sapać.
Sapjent, bedel uniwersytecki, akademicki.
Sapka, katar.
Sapor, 1) przyprawa, sos, przysmak; 2) smak (wina).
Sarabajta, mnich włóczęga.
Sarabanda, staroświecki
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0534
Ta strona została uwierzytelniona.
