Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0548

minąć (Aż się młodość skida); 2) zwalić się na kogo; przyjść, spaść na kogo (Nim się starość skida).

Skin, skinienie.

Sklep, 1) sklepienie; 2) archiwum.

Sklimkować, sklinkować, zełgać, zmyślić, osiągnąć, zrobić, dokonać przebiegłością, krętactwem.

Skład, 1) składność, układ, układność, figura, ułożenie (ciała, twarzy); 2) stosunek, styczność, towarzystwo, znajomość, obcowanie (Mieć z kim skład); 3) okoliczności = złożenie się, zbieg; 4) kompozycja, układ, składanie (Pieśni twego składu); 5) strofa, zwrotka (pieśni pierwszej skład pierwszy); 6) po składu, po składzie = składnie, zgrabnie, zręcznie; 7) skład gramatyczny = składnia, konstrukcja; 8) składka, kwesta, kolekta (na biednego); 9) depozyt; 10) złożenie się, zapęd, rozmach (Orzeł śmiałym składem uderzyć gotowy); 11) układ, ugoda, umowa; 12) ocena, oszacowanie, szacunek.

Składacz, kompozytor, autor, pisarz; dający co na skład, w depozyt.

Składanie, składka (składanie uczynić).

Składny, 1) drogi składne = utarte, wygodne; 2) s. a. składzisty, który można złożyć, składać; składalny, rozbierany; 3) złożony, nie jednostajny, niejednolity (Słup składany; reguła trzech prosta i nieskładna); 4) składający, komponujący.

Składzisty, p. Składny.

Skłamać, 1) kim = skłamać, oszukać kogo, zadrwić z kogo; 2) kogo, co = udać kłamliwie, zmyślić.

Skłaść, złożyć.

Skłęczyć się, zgiąć się, skrzywić się, zwinąć się.

Skłonić się, 1) z drogi = zboczyć, zejść, wstąpić;