Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0550

Skoma, szkoma, oskoma, ślinka na co, apetyt, drętwienie zębów.

Skomać, ostrzyć zęby na co, mieć apetyt.

Skomatyczny, uszczypliwy, kostyczny.

Skomoroch, skomroch, 1) błazen, kuglarz, śmieszek; 2) niedźwiednik.

Skomoroski, figlarny, kuglarski.

Skomosić, zrobić komośliwym, rozbestwić.

Skomponować, 1) złożyć, skompletować (np. sejmik); 2) udać (np. minę wesołą).

Skomputować, zliczyć, zsumować.

Skomroch, p. Skomoroch.

Skon: do skonu = do cna, do szczętu.

Skonać, zdziałać, dokonać, wykonać, skończyć.

Skonały, doskonały.

Skonawać, dokonywać, kończyć.

Skończenny, skończony.

Skonieczny, końcowy, ostateczny.

Skonkludować, zadecydować, przyjść do wniosku (doktorzy skonkludowali, że żyć nie mogę).

Skończeć, skonać, umrzeć.

Skończyć kogo, pokonać, pożyć.

Skończywać, kończyć.

Skopiec, szkopiec, szkopek do dojenia.

Skopuł, szkopuł, skała podwodna.

Skoro, zaraz, natychmiast.

Skorodoktór, ten, co został naprędce doktorem.

Skorojrzak, skoro dojrzewający.

Skoroźliwy, p. Skoroźrzy.

Skoroźrzy, skołoźrzy, skoroźrzały, skołoźrywy, skoroźrzywy, skołozrywy, skołoźrzywy, skoroźliwy, 1) wcześnie dojrzewający; 2) przedwczesny, zawczesny.

Skortacja, szkordacja, nierząd, cudzołóstwo.

Skorzeń, szkorzek, szpak.

Skorzyć, śpieszyć się.

Skorzypięta, człowiek bojaźliwy, tchórz.