Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0559

Smug 1) bryt; 2) przesmyk.

Smuk, smug.

Smukać p. Smuknąć.

Smukarz, smukirz, smukierz, piększyciel.

Smukawica, suknia kobieca w różnokolorowe bryty.

Smukierski, tyczący się smukierza.

Smukierz, p. Smukarz.

Smukirski, tyczący się smukirza.

Smukirz p. Smukarz.

Smuknąć, nied. Smukać 1) musnąć; 2) zemknąć, wymknąć; 3) niedok. głaskać, stroić, muskać Smuknąć się, nied. Smukać się, wymknąć się.

Smukowny, gładki, wymuskany.

Smusik, smuszek, smużyk, skórka jagnięcia lub baranka, z wełną.

Smuszkowy, tyczący się smuszka.

Smutliwy, smutny.

Smutnodur, smutnodurstwo, melancholja.

Smużyk p. Smusik.

Smycznik, skrzypek.

Smyk, zręczny porywacz, złodziej.

Smykły 1) zwinny, żwawy, obrotny; 2) dobrze zmykający, prędki, lotny.

Smyknąć, smykać, zemknąć.

Smysł 1) umysł, rozum; 2) zmysł.

Smysłowy, zmysłowy.

Smyślność, smyślstwo, zmyślność.

Smyślny, zmyślny, dowcipny, rozumny.

Smyślstwo p. Smyślność.

Sna, snaść 1) snadź; 2) może, być może; 3) pewnie, chyba, prawdopodobnie; 4) widocznie, na widoku; 5) tylko: aby s. nie obudził się.

Snadniuczki, ze wszystkiem snadny, łatwiuchny.

Snadny, uległy, powolny, dający się powodować.

Snadzić, snażyć, wprawiać, sposobić, ćwiczyć.

Snaść, 1) narzędzie, przyrząd; 2) p. Sna.

Snażność, czystość.

Snażny 1) snadny, łatwy;