Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0573

ten, co się sprzeciwia, przeciwnik.

Sprzeciwny, przeciwny.

Sprzeczać się komu = opierać się, nie dawać się, sprzeciwiać się.

Sprzeczanie, sprzeczka, spór, zwada.

Sprzeczen, sprzeczny.

Sprzeczka, sprzeczność, przeciwieństwo, kolizja.

Sprzeczliwy, 1) sprzeczny, swarliwy, kłótliwy; 2) o który spierają się, sporny.

Sprzecznica, sprzeczniczka, kobieta sprzeciwiająca się, przeciwniczka.

Sprzeczniczka, p. Sprzecznica.

Sprzeczny, niepomyślny, odmowny (sprzeczna odpowiedź).

Sprzełaja, sprzełaje, 1) z boku, z ubocza, z kryjówki, z zasadzki, znienacka; 2) ogródkowo, okolicznie, wymijająco, oględnie.

Sprzełaje p. Sprzełaja.

Sprzęgły, który się sprzągł, splątany z drugim.

Sprzęt, juki, pakunki, bagaż.

Sprzętny, skrzętny, gospodarny.

Sprzętr, sprzęt.

Sprzęż, towarzysz, pomocnik.

Sprzęża, pasmem, pospołu, na kupie.

Sprzężaj, para wołów, jarzmo wołów.

Sprzężyna, sprężyna.

Sprzężysty, sprężysty.

Sprzodku, zpoczątku, zrazu, najpierw.

Sprzyczynić co = stać się przyczyną czego, zdziałać, sprawić.

Sprzydawać, przydając zgromadzić, naprzydawać.

Sprzyjacielić sobie kogo = zyskać sobie czyją przyjaźń.

Sprzyjacielić się, złączyć się przyjaźnią, poprzyjaźnić się, zaprzyjaźnić się.

Sprzyjać, p. Sprzać.

Sprzyjajny, sprzyjaźliwy, sprzyjazny, sprzyjający, przychylny.

Sprzyjazny, p. Sprzyjajny.