Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0578

Stajały miecz = osłabiony, zmiękły.

Stajenniczka, służąca stajenna.

Stajennik, stajenny (służący).

Stal, 1) sam wybór, sam kwiat czego; 2) stek łotrów, zgraja nicponiów; 3) stalla kanonicka w prezbiterjum.

Stalmach, sztalmach, stelmach.

Stalmachowy, p. Stalmaski.

Stalmaski, sztalmaski, stalmachowy, sztalmachowy, tyczący się stelmacha.

Stalmastwo, sztalmastwo, rzemiosło stelmacha.

Stalmaszka, sztalmaszka, 1) albo stalmachowa, sztalmachowa, żona stelmacha; 2) kobieta stelmach.

Stałość, grunt stały, fundament.

Stały się, stany który się stał, dokonany.

Stamca, ten, co ociosuje kamienie.

Stament, sztament, sztamęt, stamet, sztamet, kamlot (lekka tkanina wełniana).

Stamet, p. Stament.

Stamęt, p. Stament.

Stamiecki, tyczący się stamcy, kamieniarski (rzemiosło stamieckie).

Stan, 1) płeć; 2) osoba (stanowie Trójcy św.); 3) stanie, stanowisko, stacja, kwatera; 4) namiot wojskowy; 5) schronisko bartnika w puszczy; 6) obowiązek żywienia przejeżdżającego dygnitarza, stacja.

Stanawiać, stanowić.

Stanąć, 1) S. w pokoju, w zgodzie = skończyć na zawarciu zgody; 2) S. kogo = odstąpić, porzucić; 3) stężeć, zdrętwieć, skrzepnąć (ręce z łukami stanęły); 4) ustać, skończyć się; 5) przyjść do skutku, stać się; 6) wypaść, kosztować (drogo nam nasza wolność stanęła); 7) S. komu za szkodę = zapłacić, wynagrodzić go.