Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0585

zewrzeć się, zetrzeć się, natrzeć na niego (wojska stoczyły się z sobą).

Stodza, p. Steżka.

Stojak, statua, posąg, bałwan.

Stojące imienie = mienie nieruchome, nieruchomość.

Stojny, stały, pewny.

Stok, sztok, 1) potok, strumień; 2) stek, zbiorowisko czego złego (S. złości); 3) kupa, stos (z miasta chciał zrobić s. kamieni); 4) stokiem = piorunem, duchem, natychmiast (pomóż mi stokiem).

Stokorodny, 1) źródła rzek wydający (stokorodna Ida); 2) nad stokiem rodzący się, rosnący (stokorodne drzewo).

Stokrocić, pomnażać stokrotnie.

Stola, p. Stoła.

Stolce, szczudła (na których chłopcy chodzą).

Stolcować, stolczyć, mieć stolec, wypróżniać się.

Stolczyć, p. Stolcować.

Stolec, 1) krzesło, siedzenie; stolica, tron, majestat; katedra, kazalnica (S. monarszy, kaznodziejski, biskupi); 2) stolica, miasto stołeczne; 3) panujący, monarcha; 4) podpora, podwalina, fundament; (tarcica na dwóch stolcach = kozłach, kobylicach, słupach; na S. w wiatraku trzeba drzewa grubego); 5) osada 6) instytucja sądowa (stać się z ortylem ku wyższemu stolcowi).

Stoliczny, stołeczny.

Stolim, stoliman, stolin, stwolin, olbrzym.

Stoliman, p. Stolim.

Stolimański, tyczący się stolimana, stolimanów (wojna stolimańska = gigantomachja).

Stolimka, olbrzymka.

Stolin, p. Stolim.

Stolinek, olbrzymek.

Stolnica, blat stołu.

Stolniczy, sztolnik kopalniany.

Stoła, sztoła, stola, 1) sztolnia kopalniana; 2) rów, podkop, kanał,