depchnąć (S. kogo od prawdy). S. się, spotkać się, zetknąć się, zdybać się (strącił się z dziewoją).
Strączasty, stręczny, pełen strąków.
Strącze zbiorowo = strąki (S. puszcza).
Strączek, waga równa ciężkością trzem ziarnom.
Strączyna, łaska strąka.
Strąkowacieć, (o roślinie) dostawać strąków.
Strecha, strzecha.
Stredź, miód.
Strefa, strefka, kreska do przekreślenia w piśmie.
Strefić, 1) oznaczać strefami = paskami, kreskami, kreślić; 2) dzielić na strefy (S. kulę ziemską).
Strefić się, p. Strafić się.
Strefnić kobietę = zgwałcić, zbezcześcić.
Strekować, wyciągać, rozszerzać (S. cholewy w hucie szklanej).
Strektać, p. Strestkać.
Strengiel, zołzy (choroba końska).
Streskać, p. Strestktać.
Strestać, p. Strestktać.
Strestkać, p. Strestktać.
Strestktać, strektać, strestać, strestkać, 1) karać, chłostać (S. słowami = strofować); 2) trapić, dręczyć, doświadczać kogo.
Strębić, p. Strąbić.
Strębować, p. Strąbić.
Stręczne, komisowe.
Stręcić, p. Strącić.
Stręczny, p. Strączasty.
Stręt, 1) wstręt; 2) Na stręcie = narazie, napodorędziu.
Strętny, wstrętny.
Stroczka, p. Stroka.
Stroczyć, związać trokami, ściągnąć sznurem.
Strof kara.
Strofarz, ten, co drugich strofuje, cenzor.
Strofować, 1) karać pieniężnie; 2) S. kogo w czym = ganić.
Strofowy, tyczący się strofu, karny.
Strogaty, srokaty, pstrokaty, pstry.
Stroić, 1) urządzać, szykować, przyrządzać, (S. zasadzkę); S. gardło na zdobycz = ostrzyć so-
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0590
Ta strona została uwierzytelniona.
