Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0591

bie apetyt; S. sobie apetyt = zęby ostrzyć, ślinki łykać; S. wojnę = staczać; S. bunty = podnosić, planować; S. bajki = zmyślać. Złe nań stroił = zamierzał, zamyślał, knuł. Traktaty z nim chcieli S. = nawiązywać. Jakieś ciche praktyki z nim stroił = prowadził. Radę sobie S. = znaleźć. S. wymówkę = wynajdywać. S. łotrowstwa, ceremonje, turnieje, okrucieństwa = wyrabiać, wyprawiać. Piany ocean po brzegach stroi. S. bankiety, widowiska = urządzać, wyprawiać, dawać; S. rozkosze, wymysły, zbytki, śmiechy, pląsy; S. minę, postawę, powagę = nadrabiać miną, postawą; 2) odbywać, odprawiać, uprawiać co, oddawać się czemu, zajmować się czem. Kupiectwo stroili. S. chwałę bożą, bałwochwalstwo, alchemję. S. lament, żale = podnosić, wywodzić; 3) S. muzykę = dyrygować, kierować nią. Zegar S. = nakręcać, regulować; S. kogo, co, na co = skłaniać, nakłaniać, obracać, kierować (S. swoje wymysły ku czemu innemu. Stroiła go ku greckiej wierze. S. po swej myśli naśladowców; 4) rządzić. S. się do czego, dokąd, na co = szykować się, gotować się, wybierać się (stroił się wygnać wroga. Śmierć się nań stroi). Ogień grubszy w gęściejsze powietrze się stroi (= wzbija się). S. się ku bitwie.

Stroipostawa, obłudnik, fałszywiec.

Stroje męskie = jądra u mężczyzny.

Strojnat, strojniś, elegant.

Strojnica, strojnisia, elegantka.

Strojny, składny, proporcjonalny (konie we wszystkich członkach strojne).

Stroka, stroczka, strzoka, pas (S. na tkaninie).