Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0594

łen strupów, okryty strupami, strupiasty.

Strusia, miano psa gończego.

Strusowaty, buchasty, suty (kłos s.).

Struż, struganie (nie stolarskiej struży).

Strużek, strużka.

Strwagać, strwogać, strwożyć.

Strych, 1) gdy statek uwięźnie, flisacy na S. biją = wprost usiłują płynąć; 2) sposób, tryb (ubierać się kozackim strychem; postępować, pisać jednym strychem); 3) albo strysz, żebrak, dziad; 4) piętro, kondygnacja (wstąpić na wyższy S. domu).

Strycha, klej garbarski.

Strychnat, gęsty ścieg nawskróś.

Strychnąć po czem = przelecieć, przesunąć się, musnąć (kula strychnęła po głowie).

Strychować, sztrychować, 1) ścinać strychulcem do równości z brzegami miary; 2) S. sukno = wyznaczać na nie cenę, taksować je; 3) strzelając zmiatać, razić z boku; 4) S. oczami = przeszywać oczami, oglądać; 5) przebiegać, penetrować, prześledzić; 6) garnąć, tu i owdzie zawadzać (rybak po wodzie wędą strychuje); 7) zarabiać kreskami (S. na mapie rów, jeśli jest napełniony wodą); 8) S. żagle = spuszczać żagle.

Strychowny, poziomy, horyzontalny.

Strycz, stryczek, stryj.

Stryczek, 1) stryczki = pęta, sidła; 2) p. Strycz.

Stryczny, stryjeczny.

Stryfiasty, strefisty, strefowany, pełen stref.

Stryj, stryk, 1) stary S. = brat dziadka czyjego; starszy S. = brat pradziadka, przestryjec; 2) bać się stryja = bać się strofowania; 3) (u flisaków) wiatr.

Stryjec, bratanek.

Stryk, p. Stryj.

Strykowina, majątek po stryju.