Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0604

grostwo; 2) rywalizacja w miłości, współzalotnictwo.

Swamyślny, zdolny do samodzielnego myślenia.

Swarliwy, sporny, będący przyczyną sporu (przyjąć nie chciał swarliwego miejsca).

Swarnia, miejsce swarów, kłótni.

Swarorodny, rodzący swary (swarorodna niezgoda).

Swarszlowy, p. Szwarclowy.

Swat, 1) jechać w swaty = na zwiady, na prześpiegi; 2) wyjeżdżać przed swaty = chcieć być mędrszym od starszych; 3) współzalotnik, rywal, gach; 4) swaty = zapusty, czas kojarzenia małżeństw.

Swata, swatka.

Swatowny, tyczący się swatania, zajmujący się swataniem.

Swawola, 1) albo swowola, samowola, wolność; 2) albo swowoleństwo, absolutność, arbitralność; 3) S., swowola, swowolność, swowoleństwo, rozpusta, nierząd, wyuzdanie; 4) albo swawoleństwo, anarchja; 5) kupa swawolnych ludzi.

Swawolać, swowolać, swywolać, swawolować, swywolować, stawać się swawolnym.

Swawoleniec, swywolniczek, człowiek swawolny, zbytnik, anarchista.

Swawoleństwo, p. Swawola.

Swawolować, p. Swawolać.

Swądnieć, swędnieć, 1) wydawać z siebie swąd, swędzić; 2) śmierdzieć, cuchnąć.

Swestka, szwestka, szczwaczka, śliwka węgierska, węgierka.

Swędnieć, p. Swądnieć.

Swędra, 1) zmaza, plama, nieczystość; 2) bieda, nieszczęście; 3) plugawiec, smród, gnojek.

Swędrać się, szwendać się, włóczyć się, wałęsać się.