Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0612

tarczka; 2) dysputa, spór, sprzeczka.

Szaropich, p. Szaropych.

Szaropych, ten, co się wzbija nad stan.

Szarota, szarość, szarzyzna.

Szarować ściany = tynkować na szaro, zanim się je obieli.

Szarpa, szarfa.

Szarpacki, tyczący się szarpacza (zamordował go ręką szarpacką = zbójecką, katowską).

Szarpacz, ten, co szarpie (S. rzeczypospolitej).

Szarpki, szparki, rączy.

Szarpny, szarpiący, prędki w porywaniu (ryś S.).

Szarpowy, szarfowy.

Szarsza, szerża, tkanina jedwabna jedwabnemi nićmi przetykana.

Szarszon, p. Szarszyn

Szarszyn, szarzun, szarszon, gatunek szabli, pałasza, szpady.

Szarucha, maść szara.

Szarwark, zamęt, tartas, rwetes, rozgardyjasz.

Szary: szara pycha = szpetna, nizka, czcza.

Szarza, szare sukno krajowe; sukmana z niego zrobiona.

Szarzać, wycierać, poniewierać, pomiatać, niszczyć (S. miłością, życiem, sumieniem = frymarczyć; S. fortunę i bogi = lekceważyć). S. się, wycierać się, poniewierać się, wycierać kąty.

Szarzun, p. Szarszyn.

Szarzyć się, 1) stawać się szarym; 2) zmierzchać się; 3) ukazywać się, niewyraźnie migotać, majaczeć.

Szarża, stopień wojskowy, ranga, godność, urząd.

Szastać, 1) chustę w wodzie = płókać; 2) głośno szeleścić; wydawać głos właściwy chróścielowi.

Szastka, dudka kościana

Szaszek, saszek, 1) błazen, figlarz, kuglarz; 2) gatunek psów.

Szaszkować, płaszczyć się, czołgać się przed kim.

Szaszor, 1) chrzęst, sze-