Szczublę, p. Szczublałka.
Szczublica, p. Szczubiałka.
Szczubliczka, zdrob. od Szczublica.
Szczuczy, szczupaczy, szczupakowy.
Szczudłać, skakać na szczudłach.
Szczudłek, szczutek, byk, prztyczek (dać szczudłka w nos).
Szczudło, ten, co chodzi na szczudle.
Szczudłonogi, mający cienkie a długie nogi.
Szczuja, nazwa psa myśliwskiego.
Szczuka, p. Szczubiel; S. morska = wilk morski, szczupak morski.
Szczupać, p. Szczupnąć.
Szczupiel, p. Szczubiel.
Szczuplić, robić szczupłym, szczuplejszym, uszczuplać, umniejszać. S. się, obywać się, ograniczać się, kontentować się (S. się byle czem).
Szczupnąć, niedok. szczupać, dotknąć, pomacać, skubnąć.
Szczury, szczupły, cienki, chudy, subtelny.
Szczuwać, szczać często.
Szczwaczka, p. Swestka.
Szczwał, cwał (pęd, bieg).
Szczyciciel, obrońca.
Szczycić, ratować, ocalać, bronić.
Szczycić, 1) bronić, zasłaniać, chronić, zachowywać od czego; 2) zaszczycać, zdobić (krzyż ten herb szczyci). S. się czem = zasłaniać się, zastawiać się, wymawiać się.
Szczykacz, ten, co szczyka.
Szczykać, p. Szczyknąć[1].
Szczypa, p. Szczepa.
Szczypać, kłóć, bość, dręczyć (sumienie go szczypie).
Szczypciążki, szczypczyki, kleszczyki.
Szczypka, 1) szczypanie, szczypnięcie; 2) szczypta.
Szczypkiem, dorywczo, tu i owdzie.
Szczypnica, p. Szczepnica.
Szczypotkany, uszczypli-
- ↑
Błąd autorów; odwołanie do hasła, które w tym słowniku nie istnieje. Zobacz hasło Szczykać w Słowniku ilustrowanym języka polskiego i w Słowniku etymologicznym języka polskiego.
