wy, kostyczny, sarkastyczny (wiersz S.).
Szczyrbaty, szczerbaty.
Szczyrkotać, p. Szczerkać.
Szczyrnieć, sczernieć, zsinieć.
Szczyrny, p. Szczerny.
Szczyrwienieć, sczerwienieć.
Szczyry, p. Szczerny.
Szczystkliwość, oszczędność.
Szczyt, 1) tarcza, puklerz; 2) obrona, zasłona; 3) zaszczyt, chluba, ozdoba.
Szczytnik, 1) ten, co robi tarcze; 2) albo szczytonosz, szczytownik, żołnierz uzbrojony w tarczę.
Szczytonosz, p. Szczytnik.
Szczytownik, p. Szczytnik.
Szczyzoryk, scyzoryk.
Szechar, p. Sycera.
Szedłak, siodłak, sielanin, wieśniak.
Szedować, szejdować, rozkładać kruszec chemicznie dla oczyszczenia.
Szedwaser, kwas azotny, serwaser.
Szedwszy, szedłszy.
Szedzić, p. Szadzić.
Szedzieć, p. Szadzieć.
Szedziwy, szędziwy, sędziwy, siwy; stary.
Szedzizna, p. Sędzielizna.
Szefelin, szafelin, rodzaj długiej, cienkiej szpady.
Szefelnik, p. Szafelnik.
Szefergryn, gatunek kleju.
Szeftarz, rzemieślnik robiący okładki, obsadki, trzonki.
Szejdarz, szejdownik, ten co szejduje kruszce.
Szejdować, p. Szedować.
Szejdownik, p. Szejdarz.
Szek, sok.
Szekambet, gatunek czapraka z litej tkaniny.
Szekar, p. Sycera.
Szekierski koń p. Sekiel.
Szelągowe, szelążne, szelężne, opłata szelągowa, pobór szelągowy od trunków, czopowe.
Szelążkowaty, podobny do szelążka.
Szelążne, p. Szelągowe.
Szelbaki, p. Szelbąg.
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0618
Ta strona została uwierzytelniona.
