Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0619

Szelbąg, szelbląg, szelbaki, (l. mn.) szafa kuchenna z rzędami na naczynia kuchenne.

Szelbląg, p. Szelbąg.

Szelestny, szeleszczący (skrzydła wężami szelestne).

Szelężysko, zgrub. od Szeląg.

Szelina, selina, gaj, bór, gęstwina.

Szelinarz, myśliwiec; próżniak, wałęsający się po szelinach.

Szelmsztuk, frantostwo, oszustwo.

Szemięga, ciemięga, niedołęga.

Szemka, gatunek tkaniny jedwabnej.

Szemla (= zemla) placek.

Szemota, p. Szamota.

Szemr, szmer, szelest.

Szemrliwy, skłonny do szemrania.

Szepc, gatunek piwa niemieckiego.

Szepieczący, szepietliwy, szepietlawy, szepleniący.

Szepielak, szepioł, szepleniuch, szepluń, szepiołka, szepiotka, ten, co szepluni.

Szepietlawy, p. Szepieczący.

Szepietliwy, p. Szepieczący.

Szepioł, p. Szepielak.

Szepiołka, p. Szepielak.

Szepiotka, 1) p. Szepielak; 2) p. Szeplunka.

Szepleniuch, p. Szepielak.

Szeplunka, szepiotka, kobieta szepleniąca.

Szepluń, p. Szepielak.

Szepszeląg, szepszeling, zapłata ławnikom z okazji sądzenia czyjej sprawy.

Szepszeling, 1) p. Szepszeląg; 2) zapłata przysiężnikom za świadectwo.

Szeptać się, szeptawać się, szeptać między sobą, naradzać się, zmawiać się.

Szeptarz, p. Szeptuch.

Szeptawać się, p. Szeptać się.

Szeptuch, szeptarz, ten co szepcze.

Szerbczyzna, p. Serebszczyzna.