Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0622

Szklnąć, szklnić, szklnić się, lśnić.

Szklnić, p. Szklnąć.

Szkłodziej, śkłodziej, ten, co robi szkło.

Szkłodziejny, śkłodziejny, przerabiający na szkło, szklący.

Szkłodziejstwo, śkłodziejstwo, fabrykacja szkła.

Szkłoródy = rodzina pierwiastków chemicznych, złożona z boru i krzemianu, hialogieny.

Szkoda, 1) na czyją szkodę = na czyj koszt, na czyj rachunek, na czyje ryzyko, na czyje konto; 2) należność, dług, o który szła sprawa w sądzie.

Szkodca, szkodźca, szkojca, szkodnik.

Szkodeczka, p. Szkódka.

Szkodnica, czarownica, wiedźma.

Szkodno, szkodliwie, ze szkodą.

Szkodny, przynoszący szkodę, krzywdzący, szkodliwy.

Szkodować, szkodzić kogo = czynić mu szkodę, krzywdzić go, przynosić mu uszczerbek.

Szkodzić, 1) S. kogo, komu, p. Szkodować (coby jej szkodziło 10 grzywien); 2) S. co = uszkadzać, psuć, niszczyć (nieprzyjaciel kraj szkodził).

Szkodzien, szkodliwy, szkodzący.

Szkodźca, p. Szkodca.

Szkofja, p. Skofja.

Szkojca, p. Szkodca.

Szkolastyk, p. Scholastyk.

Szkolnik, uczony, erudyta, literat.

Szkolski, szkolny, szkolarski.

Szkoła, 1) klasa szkolna; 2) lekcja; 3) nauka szkolna, uczenie się w szkole; 4) uczenie, nauczycielstwo, belferka.

Szkołować, uczyć się w szkole, studjować.

Szkoma, p. Skoma.

Szkopiec, p. Skopiec.

Szkorp, szkorpica, smok morski.

Szkorpica, p. Szkorp.

Szkorpjon, skorpjon.

Szkorpjonowy, tyczący się skorpjona.