Szkorpowy, tyczący się szkorpa.
Szkort, nałożnica.
Szkortacja, szkortowanie, cudzołóstwo, porubstwo.
Szkortarz, szkortator, cudzołożnik.
Szkortowanie, p. Szkortacja.
Szkorzek, p. Skorzeń.
Szkot, skot, szot, 1) handlarz, kramarz, przekupień; 2) dawny grosz podwójny; grzywna; 3) gatunek kamlotu (S., materja szkotowa).
Szkotak, p. Skotak.
Szkotopas, p. Skotopas.
Szkotowy, 1) p. Szkot; 2) szkocki (sukno szkotowe).
Szkódka, szkodeczka, zdrob. od Szkoda.
Szkórłat, p. Skórłat.
Szkrupu- = skrupu- (-ł, — lat, — tnie, — tność, — tny).
Szkryba, p. Skryba.
Szkrypt, skrypt.
Szkrypturał, p. Skrypturał.
Szkud, szkut, skud (pieniądz włoski).
Szkudelny, p. Szkudlany.
Szkudełka, zdrob. od Szkudła.
Szkudełko, zdrob. od Szkudło.
Szkudlak, gwóźdź do przybijania gontów, gontal.
Szkudlany, szkudelny, szkudlny, gontowy (dach S.).
Szkudlarz, szkudłarz, ten, co robi gonty, co niemi kryje dachy, gonciarz.
Szkudlny, p. Szkudlany.
Szkudła, szkudło, gont.
Szkudłarz, p. Skudlarz.
Szkurłat, p. Skórłat.
Szkut, p. Szkud.
Szla, śla, szlija, szleja, szelka.
Szlachciwy, szlachecki, niegminny.
Szlachcić, 1) uszlachetniać, uzacniać; 2) gładzić, wygładzać (S. bliznę).
Szlachecka, rzecz godna szlachcica, sprawa szlachecka (kraść nie S.).
Szlacheckie, po szlachecku.
Szlachetnik, szlachcic, człowiek szlachetny, zacny.
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0623
Ta strona została uwierzytelniona.
