Szoniec, szaniec.
Szonować, szanować.
Szopel, sopel.
Szor, 1) rwący prąd wody; 2) albo szur, część uprzęży idąca od chomąta po bokach i wzdłuż grzbietu konia; 3) dwadzieścia par brzuszków (skórek) lisich.
Szorba, polewka.
Szorbet, sorbet (napój).
Szorboch, p. Szarboch.
Szorstfat, szustfal, szusfal, szuszfal, szorc, fartuch skórzany rzemieślników.
Szorstuch, szorc, fartuch.
Szos, p. Sos.
Szosik, p. Sosik.
Szosować, płacić podatki.
Szostać, szastać.
Szot, p. Szkot.
Szór, woda zaskórna w kopalniach bursztynu.
Szóstak, 1) człowiek o sześciu palcach; 2) heksametr; 3) miara objętości; 4) moneta z sześciu jednostek złożona (S. miał w sobie groszy miedzianych 12).
Szóstoskrzydlasty, p. Sześcioroskrzydlasty.
Szóstoskrzydlny, p. Sześcioroskrzydlasty.
Szóstydziesty, sześćdziesiąty.
Szóstynasty, szesnasty.
Szpacić, szpecić.
Szpaczek: szpaczki umieć = znać żarty, figle.
Szpaczkować, przedrwiwać, szydzić, kpić.
Szpaler, szpaljer, szpalera, spaler, spalera, obicie, tapeta pokojowa; opona.
Szpalera, p. Szpaler.
Szpaljer, p. Szpaler.
Szpanak, szpinak.
Szparaga, szparag.
Szparno, szczelnie, dychtownie.
Szparzysty, mający wiele szpar.
Szpatel, szpatela, 1) łopatka żelazna do przyrumieniania (po rozpaleniu) potraw, albo drewniana do rozcierania marmolady, jarzyn; 2) kopystka aptekarska, felczerska.
Szpatny, szpetny.
Szpąd, p. Spąd.
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0627
Ta strona została uwierzytelniona.
