Sztyg, sztyg! odgłos kroków chodzącego.
Sztylać, sztylać się, stylać, stylać się, sztykutać się, kuleć, utykać, chromać.
Sztyląg, położenie, pozycja (S. figury na obrazie).
Sztylecik, styl, rylec, grabsztych, pręcik ostry do pisania.
Sztyrk, grubość szkła w rurkach szklanych.
Sztyrnik, p. Szterman.
Szubet, subet, śpiączka, śpik.
Szubić, ubierać w szubę.
Szubienica, szubienicznik, obieś, wisielec.
Szudamno, cudownie, pięknie.
Szudzić, szydzić.
Szufleta, p. Sufleta.
Szuja, 1) szuba, futro; 2) koń S. = szkapsko, wywłoka.
Szujowaty, zakrawający na szuję, szubrawca.
Szukacz, prześladowca, trapiciel (S. duszy mojej).
Szukać kogo, co = nastawać, czyhać, dybać na kogo, na co, pragnąć czego.
Szukadło, sonda.
Szukajło, szukający tego, czego nie położył, złodziej.
Szukalny, służący do szukania.
Szuldbryf, szulbryf, szulbrycht, szoltbryf, rewers, kwit, zapis, cyrograf.
Szulerauz, szylerhauz, budka szyldwacha.
Szum, 1) iść za szumem = z prądem, z wodą, z biegiem rzeki; 2) szumowina, piana; 3) szumy = dąsy, fochy, grymasy.
Szumiasty, p. Szumowaty.
Szumiłeb, szumimózg, warchoł, narwaniec, zawadyjaka.
Szumimózg, p. Szumiłeb.
Szuminy, szymowiny, szymina, szumowina, piana.
Szumisty, p. Szumny.
Szumnogałęźny, mający gałęzie szumiące, szumiący swemi gałęźmi.
Szumny, szumisty, szumiący, pełen szumu (łeb S. = pijany).
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0632
Ta strona została uwierzytelniona.
