Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0635

Szydny, szydliwy, szyderski, szyderczy.

Szydrzeniec, 1) dom warjatów, szpital obłąkanych; 2) pręgierz.

Szydzić, igrać, pomiatać (człowiekiem, by lekkiem ździebełkiem wicher szydzi).

Szyfunt, p. Szafunt.

Szyja, 1) gardło (poderznąć sobie szyję; krzyknąć pełną szyją; dolewać szyi); 2) o ściętą szyję nie chcieć = nie chcieć za nic w świecie, woląc życie położyć; 3) wziąć co na swoją szyję = na swoją głowę, na swoją odpowiedzialność; 4) kark (Bóg pysznym złamie szyję; na złamanie szyi, na złamaną szyję; wyrzucili go przez okno na złamaną szyję; zbyć kogo z szyje; zadłużyć się na szyję = po uszy; mieć długi na szyi; brać co na swoją szyję = na swoje ryzyko; kto mię za szyję bije? = co mi za niewola?; szyję pod jarzmo położyć).

Szyjnica, chustka na szyję; krawat, halsztuk.

Szyjołom, człowiek ślepo odważny, narażający się na niebezpieczeństwa.

Szyk, 1) wojsko porządnie uszykowane; 2) bitwa, wojna, utarczka, bój.

Szykaner, krętacz, matacz, pieniacz.

Szykanować, pieniać się, wymyślać kruczki w procesie, kręcić, matać.

Szykować, dowodzić, komenderować, rej wodzić, przewodzić.

Szykowność, przyzwoitość, przystojność, godziwość.

Szylawy, zezowaty.

Szylwach, szylwacha, szyldwach.

Szymiasty, p. Szumowaty.

Szymina, p. Szuminy.

Szymować, szumować.

Szymowaty, p. Szumowaty.

Szymowiny, p. Szuminy.

Szymowny, p. Szumowaty.