Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0637

(o ścianę = w sąsiadztwie).

Ścianek, ścianka.

Ścianki, międzymorze.

Ściągnąć, ścięgnąć, ściągać, 1) objąć, opasać, uwieńczyć, ścisnąć (Ś. skronie gałązkami; Ś. nogi obuwiem = obuć); 2) Ś. co do czego, na co = zastosować co do czego. Ś. się, 1) Ś. się w co = zakryć się, zaciągnąć się (niebo ściąga się w obłoki); 2) Ś. się na kogo, na co = rozciągnąć się na kogo, na co, mieć zastosowanie do kogo, do czego (ta przymówka ściąga się na każdy stan); 3) należeć (powiat wieluński do Wielkopolski się ściągał).

Ściągnienie, 1) rozwolnienie, przeczyszczenie (dać, wziąć na Ś.); 2) kwaterunek, miejsce zebrania się.

Ście, Szcie, chód, bieg, pójście, droga.

Ściebać, nawlekać, nizać (Ś. na nitkę, na sznurek).

Ściec, ściekać, zrobić wycieczkę, wypaść (Ś. na nieprzyjaciela).

Ściegna, ściegno, stegno, stegnisko, ścieżka, ślad, trop.

Ściegno, p. Ściegna.

Ściek, spływ, stek do wspólnego koryta.

Ściekać, p. Ściec.

Ścieklizna, wścieklizna.

Ściekły, 1) zlany, ociekły (twarz krwią ściekła); 2) płynący (ściekłe rzeki stanęły).

Ścienny, ościenny, graniczny, sąsiedni.

Ścieracz, ten, co się z kim ściera, przeciwnik

Ścierka, 1) ręcznik, prześcieradło do obtarcia się; 2) chusta, płachta, prześcieradło (Ś. do obwinięcia trupa).

Ściernie, ściernisko (wzdłuż ciągnęło się Ś.).

Ściernisko, ścierń, końce ździebeł pozostałe na polu po żniwie (zbierać ścierniska).

Ścierpieć, ścirpić, ścirzpieć, 1) wytrzymać, wytrwać, utrzymać się