Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0638

(głóg w każdej krainie i na każdej roli ścierpi); 2) Ś. komu = darować, przebaczyć, pofolgować, zaczekać, pobłażać (ścierpcie mi, że będę mówił = pozwólcie; śmierć nie ścierpi nikomu).

Ścierpliwy, ścirpliwy, ścierpny, mogący być ścierpianym, znośny.

Ścięgnąć, p. Ściągnąć.

Ścięty, 1) śmierć, ścięta = ścięcie kogo; 2) o ściętą szyję = do upadłego, do ostatniej kropli krwi.

Ściężeć, ociężeć.

Ściężyć, obciążyć, obarczyć.

Ścig, ścieg.

Ścigać kogo na sławie = karać na sławie, osławiać, bezcześcić.

Ścignąć, doścignąć.

Ścirpić, p. Ścierpieć.

Ścirpliwy, p. Ścierpliwy.

Ścirzpieć, p. Ścierpieć.

Ścisk, 1) ucisk, uciemiężenie, niedola; 2) brak, niedostatek (Ś. żywności).

Ściskliwy, p. Ścisły.

Ściskły, p. Ścisły.

Ścisły, ściskliwy, ściskły, 1) wązki, ciasny, szczupły (droga, umiejętność, granica, majętność ścisła); 2) skąpy, wyrachowany, chytry (skąpiec Ś.); 3) wstrzemięźliwy, surowy (żywot Ś.); 4) nieurodzajny, ciężki, twardy, ubogi (Ś. rok).

Ściśliwy, mogący być ściśnionym.

Śćbło, źdźbło.

Śćkać się, cisnąć się, tłoczyć się.

Śćklany, szklany.

Śćkło, szkło.

Śćwierdzić, śćwirdzić, stwierdzić.

Śćwirdzić, p. Śćwierdzić.

Śkielnia, p. Szkielnia.

Śkielny, p. Szkielny.

Śklarka, szklarka, żona szklarza.

Śklarnia, szklarnia.

Śklarski, szklarski.

Śklarstwo, szklarstwo.

Śklarz, szklarz.

Śklenica, śkleńca, szklanica.

Śkleniczny, 1) tyczący