Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0641

kogo = ręczyć (Ś. chromotę, ślepotę, sprzedając konia; ślubuje, że koń nie dychawiczny, nie nosaty); 2) Ś. kogo = zaślubiać, poślubiać.

Ślubny komu = wierny, oddany, poświęcony (sługa Ś.).

Śluflerz, p. Szlufierz.

Ślufować, p. Szlufować.

Śluzem, 1) krzywo, na ukos, ukośnie, spadzisto; 2) bezkarnie, płazem (nie poszła mu złość Ś.).

Śmiać się, 1) z kim = wesoło się z kim bawić, żartować z kim; 2) Ś. się komu = śmiać się z kogo, wyśmiewać się, żartować, kpić z kogo.

Śmiadawy, śniadawy.

Śmiady, smlady, śniady.

Śmiara, pokora, skromność, cierpliwość.

Śmiat, śniat, pień, pniak z pszczołami, umieszczony na drzewie bartnem.

Śmiech, 1) Ś. z siebie uczynić = wystawić się na pośmiewisko, na śmieszność; 2) Ś. sobie z kogo stroić = żarty, kpiny; 3) śmieszność (więcej w sobie śmiechu, niż prawdy mają); 4) rzecz warta śmiechu, bagatela, drobnostka, głupstwo, fraszka (tu nie o Ś. gra szła; święte ustawy u nich Ś.).

Śmiechliwy, uśmiechający się łagodnie.

Śmiechotwórca, śmieszek, arlekin, błazen.

Śmiechotwórstwo, pośmiewisko, urągowisko.

Śmieć, śmiecie (plugawa Ś.; śmielszy na swej śmieci).

Śmiedzieć, śmledzieć, śniedzieć.

Śmielność, śmiałość.

Śmiercionoszy, śmiercionoszny, śmiertonośny, śmiertnonośny, śmierciorodny, śmierciorody, zadający śmierć, zabójczy.

Śmierciorodny, p. Śmiercionoszy.

Śmierciorody, p. Śmiercionoszy.