Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0642

Śmierciogroźny, śmierciogroży, grożący śmiercią.

Śmiercionoszny, p. Śmiercionoszy.

Śmierd, p. Smard.

Śmierdnąć, pozostawać śmierdzącym.

Śmierny, łagodny, pokorny, cierpliwy.

Śmiertelnogrzesznik, człowiek grzeszący śmiertelnie.

Śmiertelność: wszystkie śmiertelności w szablach stoją i dzidach = groźby śmierci, niebezpieczeństwa życia.

Śmiertelny, 1) blizki śmierci, umierający (widząc się śmiertelnym, spowiadał się); 2) godzien śmierci (zbrodniarz jest Ś.); 3) sprowadzający śmierć, śmiercionośny, zabójczy (Ś. pałasz, jad).

Śmiertnonośny, p. Śmiercionoszy.

Śmiertny, tyczący się śmierci, śmiertelny.

Śmiertonośny, p. Śmiercionoszy.

Śmiertuszka, zdrob. od Śmierć.

Śmierzch, śmierzk, zmierzch.

Śmierzyciel, uśmierzyciel.

Śmierzycielka, uśmierzycielka.

Śmierzyć, śmierzać, uśmierzać, koić, powściągać, miarkować, łagodzić.

Śmieszeczek, zdrob. od Śmieszek.

Śmieszek, 1) ząb przedni u człowieka; 2) błazen, trefniś.

Śmieszyć, 1) pokazywać figle, bawić, rozweselać (zawołajcie Samsona, aby nam śmieszył); 2) oddawać się uciesze, zbytkować, gzić się (że z młodzianem śmieszyła, ubita); 3) pocieszać (fortuna równym losem wszystkich śmieszy).

Śmigać, p. Śmignąć.

Śmigły, smagły.

Śmignąć, śmigać, smagnąć, uderzyć czem smagłym.

Śmigurst, p. Śmigorzt.

Śmigorzt, śmigurst, śmigust, śmigus.

Śmigust, p. Śmigorzt.