Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0647

dni, za naszych czasów, za naszej pamięci); 3) światowy tryb życia (czas zaprzestać świata).

Światcy, świątnik, kościelny kalendarz świętych; martyrologja.

Światło, 1) ludzie najświatlejsi, luminarze (same Ś.); 2) rozum, oświecenie, wiedza, nauka (S. jest przeciwne ustawom moim; 3) objaśnienie, oświetlenie, wyjaśnienie (dawał mi obszerne Ś. we wszystkiem; rzecz Ś. bierze = wyjaśnia się); 4) blask, świetność, lustr (Ś. sławy, fortuny); 5) ognisko, środek, miejsce pryncypalne (nie w pustyniach, ale w świetle Azji przemieszkiwa).

Światłość, świetłość, 1) to, co świeci, ciało świecące (światłości przyrodzone: słońce, miesiąc, gwiazdy); 2) świeca, gromnica; 3) wzrok, możność widzenia.

Światły, świetły, świetny, wspaniały (poczet Ś.).

Światoburz, p. Światoburzca.

Światoburzca, światoburz, burzyciel świata.

Światować, żyć na świecie.

Światowniczek, zdrob. od Światownik.

Światownik, światowiec.

Świącie, świąć, święć, miejsce święte, świętość, świątynia.

Świąć, p. Świącie.

Świąd, p. Smąd.

Świątek, 1) święty Pański; figura, obraz świętego; 2) święto, dzień świąteczny.

Świątka, karta (w grze), która się święci.

Świątkować, świętować; obchodzić Zielone świątki).

Świątnica, świętynia, świętnica, świętnia, świątynia.

Świątnik, świętnik, 1) albo świętochrońca, przechowywacz rzeczy świętych, zakrystjan; 2) albo świętodawca, ksiądz,