Świegotarz, p. Świegotnik.
Świegotka, p. Świegotnik.
Świegotnik, świegotarz, świekot, świegotka, świegot, papla, plotkarz.
Świegotny, świekotliwy, świergotny, świegotliwy.
Świekotliwy, p. Świegotny.
Świekrew, p. Świokra.
Świekrucha, p. Świokra.
Świekrwi, świekrze.
Świekrwie, teściowej, świekry.
Świekot, p. Świegotnik.
Świektać, świegotać.
Świepiet, świepiot, barć.
Świepiot, p. Świepiet.
Świercz, armatka maleńka.
Świercz, świerszcz.
Świerczałka, świrczałka, człowiek świeżo uszlachcony.
Świerczek, świerczyk, zdrob. od świercz.
Świerczny, tyczący się świercza (koniczek Ś.).
Świerczyć, świerszczeć.
Świerczyk, p. Świerczek.
Świergotny, p. Świegotny.
Świerzbić: Świerzbiał cię pokój = korciło cię, żeby go zerwać; źle ci było z nim.
Świerzbień, Drapirzyt, palec średni u ręki.
Świerzepa, świerzopa, świrzopa, świrzepa, świerzepica, świerzopka, świerzobka, świrzopka, klacz.
Świerzepi, świerzopi, świrzepi, tyczący się klaczy, kobyli.
Świerzepica, p. Świerzepa.
Świerzgotać, świergotać.
Świerzobka, p. Świerzepa.
Świerzopa, p. Świerzepa.
Świerzopi, p. Świerzepi.
Świerzopka, p. Świerzepa.
Świeść, siostra męża albo żony, szwagierka.
Świetedlnica, pochodnia.
Świetelnik, świetlik, świetnik, to, co świeci, co wydaje światło (świetelniki: słońce i księżyc).
Świetelny, świetlisty, pełen światła, świetlany.
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0649
Ta strona została uwierzytelniona.
