Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0651

Świętokaźny, profanujący rzeczy święte.

Świętokłamca, człowiek nie dotrzymujący ślubu, łamiący przysięgę.

Świętokradca, 1) p. Świętokaźca; 2) p. Świętokradzca.

Świętokradczyn, należący do świętokradcy.

Świętokradzca, 1) p. Świętokaźca; 2) albo świętokradca, świętokrajca, złodziej rzeczy świętych, kościelnych.

Świętokradzkie, świętokrajsko, świętokrajskie, po świętokradzku, świętokradzko.

Świętokrajca, 1) p. Świętokaźca; 2) p. Świętokradzca.

Świętokrajski, świętokradzki.

Świętokrajskie, p. Świętokradzkie.

Świętokrajsko, p. Świętokradzkie.

Świętokrajstwo, świętołupstwo, świętokradztwo.

Świętokupiec, p. Świętoprzedawca.

Świętołupstwo, p. Świętokrajstwo.

Świętomarcińskie, świętomarskie, komorne płacone na św. Marcin.

Świętomarskie, p. Świętomarcińskie.

Świętomyślny, myślący o Bogu, bogobojny, świętobliwy.

Świętoprzedawca, świętokupiec, symonjak.

Świętoruski, święty u Rusinów (wiara świętoruska).

Świętosporny, sprzeczny w rzeczach świętych.

Świętostny, tyczący się świątyni, kościelny.

Świętośpiewny, tyczący śpiewu świętobliwego (dodaj siły świętośpiewnej).

Święty: święte wybadanie = inkwizycja; gieografja świata = dotycząca miejsc wspominanych w Piśmie św.

Świętynia, p. Świątnica.

Święzować, związywać.

Świnia, ława, przyrząd do podnoszenia jakiejkolwiek części działa, celem umieszcze-