Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0652

Ta strona została uwierzytelniona.

nia jej na swojem miejscu.

Świńskie, po świńsku.

Świokier, świekier, teść.

Świokra, świekrucha, świekrew, świekra, teściowa.

Świrb, świerzb; dziki Ś. = franca.

Świrczałka, p. Świerczałka.

Świrzepa, p. Świerzepa.

Świrzepi, p. Świerzepi.

Świrzopa, p. Świerzepa.

Świrzopka, p. Świerzepa.

Świst, gatunek lichej tkaniny.

Świstach, świszczypałka.

Świstny, tyczący się świstania, świszczący (świstna szyja ptaka).

Świtny, 1) albo świetlny, świecący, błyszczący, świetny; 2) tyczący się świtu.

T


Ta, 1 przyp. liczby mn. rodz. nijakiego od ten (ta słowa).

Tabaka, tabak, tytoń.

Taban, najlepszy gatunek główni perskich.

Tabin, gatunek kitajki.

Tabinek, zdrob. od Tabin.

Tabinki, tybinki, tebinki, tebienki, 1) ozdoby skórzane lub kosztowniejsze wiszące u siodła; 2) część ciała jeźdźca przylegająca do siodła (weźmiesz po tabinkach!).

Tabinowy, tyczący tabinu; zrobiony z tabinu (suknia tabinowa).

Tablatura, tabulatura dawne pismo literalne muzyczne, odpowiadające dzisiejszym nutom; 2) stąpać z tablatury = z partesu, przesadnie.

Tabułat, blaszane nakrycie fontanny.

Tabułka, tabliczka.

Taca, dziesięcina.

Tacher, tuzin.

Tachrać, tarchać, bajać, gadać.