baków, kretów); 4) strój kobiecy na głowę.
Tolić, tulić. T. się, tulić się.
Tołmacz, tłómacz, dragoman.
Tołokno, potrawa tatarska z jagieł, soli i słoniny.
Tołumbas, tułumbas, tołombas, bębenek turecki z dzwonkami.
Tom, stawik, z którego woda w rynny ciekąca rudę myje.
Ton! komenda do wojska: stój! stać!
Tonia, p. Toń.
Toń, tonia, 1) miejsce na jeziorze upatrzone do zarzucenia sieci; 2) ilość ryb wyciągnięta z wody przez rybaka na raz; 3) być w toni, we złej toni = być w opałach, w niebezpieczeństwie.
Top, topiel, przepaść wodna.
Topejka, p. Tupejka.
Topialny, służący do topienia (piec, tygiel T.).
Topielisty, pełen topieli (rzeka topielista).
Topień, 1) topielec; 2) albo topnik topielec = strach wodny.
Topny, roztopiony (srebro topne).
Topolina, gaj topolowy.
Topolisty, gęsto zarosły topolami; ocieniony topolami (rzeka topolista).
Topolny, topolowy (drzewo topolne).
Topornia, pracownia, gdzie robią topory.
Tor, (w anatomji) przewód, kanał.
Torak, lichy, nędzny tor.
Torbiarz, żebrak chodzący z torbą.
Torbifer, pomocnik, ajent patrona sądowego.
Torki, munsztuk koński, kantar turecki.
Torłop, tułup, kożuch.
Torkmysz, rzemień ze skóry cielęcej.
Toropić się, trapić się.
Torowny, utorowany, utarty, bity (T. gościniec, szlak).
Torpot, futro, suknia futrzana.
Tortarz, ten, co robi torty.
Tosamość, tożstwo, tożsamość.
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0663
Ta strona została uwierzytelniona.
