Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0670

Trójsetny, trzechsetny.

Trójskładny, trójzłożny, w trojaki sposób złożony; potrójnie złożony.

Trójsmutny, nader smutny, potrzykroć smutny (T. padoł łez).

Trójstopnisty, trzystopny, trzystopowy.

Trójświęty: Pieśń trójświęta = pieśń „Święty Boże!”.

Trójwęgielny, p. Trójwęgłasty.

Trójwęgieł, p. Trójgranie.

Trójwęgłasty, trójwęgielny, trójkątny, trójgraniasty.

Trójwęgłomiar, p. Trójkątmierstwo.

Trójwieki, trzywiekowy.

Trójwładzca, tryumwir.

Trójwładztwo, tryumwirat.

Trójzbrojny, silnie uzbrojony.

Trójzębonoszy, noszący trójząb (Neptun T.).

Trójzłożny, p. Trójskładny.

Trójżeń, trójżonaty, trzeżeńca, ten, co ma trzy żony.

Trójżonaty, p. Trójżeń.

Trtęcz, p. Trtęć.

Trtęć, trtęcz, rtęć.

Truć, 1) zatruwać; 2) niszczyć, trwonić, marnować (T. czas, pieniądze).

Trudnić, robić trudnym, utrudniać, zaciemniać (T. mowę).

Trudnonoszy, trudny do noszenia (Tort T. na stół).

Trulica, skrzynka.

Truliczka, zdrob. od Trulica.

Trun, p. Tron.

Truna, trunna, trumna.

Trunąć, pisnąć, bąknąć, gębę otworzyć (zdechli wszyscy, żaden ani trunie).

Truneczka, zdrob. od Truna.

Trunek, tyle jakiegokolwiek napoju, ile się naraz pije (wypił kilku sporych trunków).

Trunieneczka, p. Trunienka.

Trunienka, trunieneczka, zdrob. od Truna.

Trunna, p. Truna.

Trupać kogo = molesto-