Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0671

wać, trudzić, mordować.

Trupieć, stawać się trupem, obumierać; T. ze strachu = truchleć, słupieć, drętwieć.

Trupokupca, p. Trupokupiec.

Trupokupiec, trupokupca, ten, co kupuje albo sprzedaje trupa.

Trusk, trzusk, szmer, chrupnięcie, chrośnięcie.

Truskać, trzeszczeć.

Trużelnik, trużenik, ten, którego trudzą, męczennik.

Trużenik, p. Trużelnik.

Trwać, 1) zostawać, bawić, przebywać (trwał na górze dni 40; trwał na tronie, na deszczu, w Atenach); 2) czekać wytrwale, nie ustawać (trwajmy do końca; trwałam, póki księżyc nie nastał; T. na modlitwie); 3) T. komu = dotrzymywać mu placu, wiernie się go trzymać); 4) T. o co = dbać, stać o co, zważać na co.

Trwalić się, utrwalać się, ustalać się (pokój się między niemi trwali).

Trwożliwy, p. Trwożny.

Trwożny, trwożliwy, trwożący, straszny.

Trwożyć sobą = trwożyć się (tłuszcza, wierząc, sobą trwoży).

Tryb, 1) T. wojskowy = porządek, pewien sposób ćwiczenia żołnierzy (wojsko obojego trybu: polskiego i cudzoziemskiego); 2) odłączanie szumowin od ołowiu roztopionego.

Trybik, piecyk do odłączania szumowin, np. ołowianych.

Trybować, 1) gnać, pędzić; 2) płynąć z wodą bez pomocy wioseł (statek trybuje); 3) T. ząb o ząb = ścierać; 4) T. kogo czem = męczyć (T. głodem); 5) dystylować, przez ogień, ciepło przepuszczać, gorącem do fermentacji pobudzać (T. złoto w ogniu; słońce zboże trybuje = smaży, suszy); 6) T. czem = handlować,