Trzyraźny, p. Trójraźny.
Trzysączny, mający trzy sęki.
Tszczy, czczy.
Tszczyć, czyć, być ciepłym.
Tścia, ćcia, teścia (2 przyp. od teść).
Tścica, obrzydliwość; żałość, tęsknota.
Tucja, żuzle miedzi.
Tucz, 1) tłustość; 2) jedzenie tuczne.
Tucza, świecka = życie świeckie.
Tuczec, łopatka u zwierzęcia.
Tucznieć, tyć, stawać się tucznym.
Tuczybrzuch, pasibrzuch.
Tuczyć: T. gniew = podsycać; T. upór w sobie = żywić, chować; T. zawczasu przyszłe rzeczy = gotować.
Tudzież, tuż; zaraz, od ręki (nieprzyjaciel jest już T.; kto zarobił, T. mu zapłać); T. za nią = w też tropy.
Tuk, tłuszcz; T. w kości = szpik.
Tula, p. Tuleja.
Tuleja, 1) a. tulja grot u spisy; 2) a. tula, tuł, kołczan; 3) rurka u strzemienia, w którą żołnierz jezdny jadąc, wtykał kopję, lancę.
Tulich, puginał.
Tulipant, tulipan.
Tuł, p. Tuleja.
Tułak, tułka, tułacz.
Tułambas, tołombas, tołumbas, tułumbas, bębenek turecki z dzwonkami; bęben.
Tułaczyna, tułanina, tułacz godzien politowania.
Tułanina, p. Tułaczyna.
Tuławy, tyczący się tułactwa, tułaczy; tułający się.
Tułka, p. Tułak.
Tułob’, p. Tułub’.
Tułowitość, tyłowitość, tałowisość, tałwistość, cielistość, otyłość, tusza.
Tułowity, tyłowity, tałowity, tałwisty, tyły, cielisty, tłusty, otyły.
Tułub’, tołub’, tołob’, tułob’, tułup’, tołw’, tułów, korpus ciała ludzkiego, kadłub.
Tułumbas, p. Tołombas.
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0677
Ta strona została uwierzytelniona.