Tułup’, p. Tułub’.
Tum, kopuła kościelna.
Tunczyk, tonn, ryba morska (thynnus).
Tunina, mięso tunczyków.
Tupejka, topejka, w hucie szklanej, flaszeczka podługowata dla cukiernika do soków, esencji, wódek pachnących.
Tur, bębenek z dzwonkami.
Turba, tłum.
Turbator, ten, co kłóci, mąci, robi zamieszanie (T. zgody).
Turczy, turski, turecki.
Turkinia, 1) albo turkini, turczynka; 2) klacz turecka; 3) pewien ubiór kobiecy.
Turkogrecki, należący do wyznania greckiego a poddaństwa tureckiego.
Turkogreczyn, wyznawca kościoła greckiego pod panowaniem tureckiem.
Turlej, zachód, ambaras, kłopot, tarapata; burda, niesnaski.
Turma, 1) trzoda; 2) rodzaj gry.
Turn, p. Turnus; w T. = koleją, jeden po drugim.
Turnieje, burdy, walki, zamieszania, niepokoje, obroty.
Turnować, podawać koleją kreski, głosując.
Turnus, turn, kolejka podanych głosów.
Turski, p. Turczy.
Tusz, tuzin.
Tusza, 1) tusz (T. chińska); 2) nadzieja, otucha.
Tuszysty, odznaczający się dobrą tuszą.
Tuta, tutaj.
Tuteczny, tutejszy.
Tutki, tutaj (ni me T., ni me siutki = ani ja tu, ani tam).
Tutnar, lonher, lunar, budowniczy utrzymujący płatnych robotników; budowniczy przełożony nad targami miejskiemi.
Tutuń, p. Tiutiuń.
Tuwalja, p. Towalja.
Tuz, 1) niebezpieczeństwo, guz, poturbowanie (narazić się na tuzy; pójść z kim w tuzy = za łby, zacząć się tuzo-
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0678
Ta strona została uwierzytelniona.
