Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0680

Twarzny, gatunkowy.

Twarzobrakownik, obłudnik.

Twierdza, utwierdzenie, sklepienie, firmament, granica stała (uczynił Bóg twierdzą i oddzielił wody, które były pod twierdzą, od onych, które były nad twierdzą; nazwał Bóg twierdzę niebem).

Twierdzić, 1) wzmacniać (T. miejsce słabe w fortecy); 2) umacniać, krzepić (T. nadzieję); 3) potwierdzać (T. umowę).

Twierzyca, twierdza.

Twojski, twój.

Tworzec, stwórca.

Tworzność, p. Twarzność.

Tworzony ser = twaróg, tworóg.

Tworzyć, częstot. twarzać, 1) kształtować, formować (T. sery); T. słowa, słówka tworzyć = sadzić się na nie (tworząc słowa, usta sznuruje); 2) pracować, robić.

Tworzydko, tworzytko, 1) czarka mała (włożyć farbę w muszelkę albo w jakie T. kościane); 2) foremka.

Tworzydło, 1) worek, w którym ser wyciskają); 2) kształt, forma (głos odpowiada ducha wolnego tworzydłu).

Tworzydłowy, tyczący się tworzydła (ser T.).

Tworzytko, p. Tworzydko.

Twór, zbior. wszystko, co jest stworzone, stworzenie, świat stworzony (cały T. cicho, wszędy smutne cienie).

Twórcorym, rymotwórca.

Ty = te (licz. mn. od ten; patrzże na ty dubiele).

Tybinki, p. Tabinki.

Tychwa, tynf (pieniądz).

Tycz, tyk, tyka, żerdź; palcat.

Tydnia, tygodnia.

Tyk, 1) albo tykt, przytyk, przycinek, przymówka; 2) albo tycz, tyka, żerdź, palcat.

Tykwa: Pójść z kim w tykwy = wziąć się za łby, za bary.

Tylczyk, miecz.

Tyle: T. dwa, T. trzy =